Bijstand bij bezoek OCMW

[zwerverke]

Ik wil dezer dagen een gast helpen om hem terug 'op spoor' te krijgen. Meerbepaald door te zorgen voor een referentieadres bij het OCMW (hij is zeker ambtelijk geschrapt) en een uitkering. Hij is dezer dagen 'thuisloos' en heeft dringend iemand nodig die hem kan helpen om zijn rechten te kennen en daarvan gebruik te kunnen maken.

Ik zal dit weekend zijn situatie met hem bespreken en zou volgende week bij het OCMW van de 'grootste stad van Vlaanderen' willen langsgaan. Volgens ik hier al gelezen heb durven ze daar door de werkoverlast al eens makkelijk 'afschepen'. Met een wettekst in de hand en het achterhoofd lukt dat natuurlijk al iets minder makkelijk. Ik heb besloten om hem volgende week te vergezellen.

Nu is mijn vraag; om in zijn gezelschap niet 'afgescheept' te worden. Ik veronderstel dat bij een bezoek aan een maatschappelijk werker eenieder iemand mag meenemen (advocaat, familie, kennis ...). Kan iemand mij verwijzen naar wetteksten waar duidelijk aangetoond wordt dat dit wettelijk verankerd is aub. Zodat ik enige poging tot 'afschepen' onmiddellijk kan pareren.

Alvast bedankt.

[Twan]

het is belangrijk dat je met die persoon hetvolgende afspreekt.

als ze moeilijk doen over jouw aanwezigheid dan moet die persoon zeggen dat jij zijn vertrouwenspersoon bent en hij jouw erbij wil hebben en jij het woord voor hem mag voeren

en vanaf dat hij dat gezegd hebt kan jij dan verder namens hem spreken

verwijs desnoods gewoon naar de ocmw wetgeving en zeg dat daarin staat dat hij het recht heeft op gezelschap ve vertrouwenspersoon naar keuze.

de grootste stad van vlaanderen heeft op vlak van ocmw idd een slechte reputatie - zelf werd ik er ooit als stront behandelt.

Maar toch verwacht ik niet dat ze over jouw aanwezigheid moeilijk gaan doen - maar wel over het referentieadres. Neem een exemplaar mee dus vd daklozengids als je kan en doe zoals daarin staat en weiger het ocmw te verlaten zonder een ontvangstbewijs van aanvraag voor referentieadres

mooi trouwens wat je van plan bent - zo moet dat - gewoon doordat er een getuige bij is kunnen ze de persoon die je wil helpen niet willekeurig behandelen. Als meer burgers zo hun burgerlijke verantwoordelijkheid zouden opnemen zouden er veel daklozen van straat gehaald kunnen worden en niet meer afhankelijk moeten zijn van liefdadigheid - ik wens je veel succes en hoop dat je ons zult komen vertellen hoe het verder verloopt

[zwerverke]

Ik moet eerlijk zeggen dat het de eerste keer is dat ik zoiets doe. Alles was gepland voor deze morgen. Ik had opnieuw slaapgelegenheid bij mij thuis geregeld, maar toen hij laat thuiskwam van een 'eenmalige dagjob' heb ik hem enkel zijn 'roes' kunnen laten uitslapen. Erg teleurstellend en frustrerend nadat ik er de laatste paar dagen veel tijd en middelen had ingestopt om hem van straat te houden, hem goed te eten gegeven en hem terug in frisse kleren te stoppen.

Ik vrees dat er sprake is van een drankprobleem. Ik ben iemand die zonder schaamte heel open over erg veel kan spreken en heb hem aangegeven dat ook dit me niet vreemd is en ik daar kan begeleiden, maar hij minimaliseert. Als blijkt dat het schoentje daar wringt en er geen erkenning van het probleem is door de persoon zelf dan is alle hulp zinloos, helaas. Ik heb voorgesteld het nog een 2e kans te geven volgende week maar als mijn vermoeden klopt en de persoon in kwestie het probleem niet erkent dan zal ik ook alle hulp staken. Ik wil niet hardvochtig overkomen maar ik wil ook mijn tijd en middelen niet investeren in een hopeloze zaak.

Wat het bezoek zelf betreft, mocht dit volgende week toch nog doorgaan dan bericht ik hierover. Mijn eerste contact was alleszins erg positief. Ik was gisteren nog een paar uur bezig geweest met alle rechten en plichten door te nemen (van de brochures tot wetteksten). Het lijkt me ook belangrijk om een goede relatie op te bouwen met de sociaal werker, en niet te willen overkomen als een zelfverklaarde advocaat, maar als iemand die wil ondersteunen en tegelijktertijd op een diplomatische manier aangeven dat men goed onderlegd is in betreffende materie. Met alle info die ik ondertussen vergaard heb denk ik dat het niet meer mogelijk zou zijn om mij te laten afschepen, en het me wel zou lukken om een constructieve relatie op te bouwen met de sociaal werker.

Maar helaas is er dus vandaag niets van in huis gekomen. Als ik meer nieuws heb bericht ik volgende week.

[Twan]

je hebt gelijk dat het geen zin heeft tijd en energie te investeren als er geen erkenning is vh probleem - maar mijn raad is om langs de andere kant hem ook niet kwalijk te nemen dat hij het allemaal niet direct ziet zitten. Het beste kan je aan zoiets met niet al te veel verwachtingen beginnen - en bedenk dat misschien iemand anders in de toekomst met hem misschien wel iets kan bereiken en dit dan mede dankzij jouw mislukte goed bedoelde poging

ik had ooit mijn eigen opvanghuis-kraakpand voor daklozen - zoiets start je met de beste bedoelingen en om mensen van straat te halen - maar algauw leer je dan dat ze er terug "opschoppen" daar helaas ook bijhoort.

ik heb nog mensen gekend die gelijkaardige projecten gestart en geleid hebben - na een jaar intensief werken met daklozen is gelijk wie totaal opgebrand en toe aan een sabbat van een jaar - en is dat ook niet echt de schuld van die daklozen - je kan nu eenmaal gewoon niet verwachten dat die mensen geen miserie met zich meedragen en van de ene dag op de andere daar direct zomaar uit kunnen stappen.

zelf hield ik het vijf jaar vol om met daklozen te werken - maar dat is niet omdat ik er beter in ben dan die andere mensen maar gewoon omdat ik het kleinschalig gehouden heb - onder andere doordat ik conclusies had getrokken uit hoe zij gevaren waren. aah ja en van de plusminus 30-40 mensen die ik gedurende vijf jaar korte en langere periodes in huis had is er bij mijn weten ééntje goed terecht gekomen - schraal misschien maar dat doet me toch nog altijd deugd en kan mij bij wijze v spreken toch nooit meer worden afgepakt en ja het was het als ik erop terug kijk allemaal waard

aah ja en nog iets - op die vijf jaar tijd heeft er één persoon danku tegen mij gezegd - danku dat mijn ex en vooral mijn dochter onderdak gehad heeft - en dat was iemand die daarvoor hard tegen mijn project gekant was en mijn kraakacties afkeurde

en dan last but niet least heb ik begrepen dat er tegenwoordig in diezelfde gemeente eerst twee keer wordt nagedacht vooraleer men er hun daklozen en armen af probeert te schepen naar de grootste stad van vlaanderen en de lotgenoten die ik er achter liet worden nu ernstig genomen en veel beter behandelt.

ik bedoel hier maar mee dat resultaten vaak pas komen op langere termijn en indirect ipv direct - kop op zwerverke - geef de moed niet op maar laat je ook niet uitteren want daar heeft ook niemand niks aan - zeg waar het op staat en stel je grenzen - laat je deur niet intrappen langs de ene kant maar sla ze langs de andere kant ook nooit helemaal dicht - als de persoon het probleem niet wil erkennen kan je de hulp misschien staken maar zeggen dat je er voor hem nog wilt zijn als hij van gedacht verandert ooit

[zwerverke]

Ik reageer nog kort want vorige nacht had ik weinig slaap daar ik dacht 'waar ben ik in godsnaam mee bezig?' toen ik naar de luchtmatras keek die ik enkele dagen terug gekocht had (trouwens erg voordelig te koop bij 'Action', ook andere zaken als erg goedkope schoenen ...). Komend weekend ben ik niet thuis maar heeft hij op een andere locatie onderdak.

Ik weet welke gesel de drank is, ik spreek uit ervaring. Als ik de antabuse eens aan de kant leg sla ik me achteraf figuurlijk de kop tegen de muur als ik dan zie hoeveel ik verkwist heb in enkele luttele dagen (en toch doe ik het helaas nog af en toe). Dezer dagen herpak ik me echter wel steeds vlug, op hoop van zegen. Toen ik een 'absoluut' laagtepunt bereikt had door de drank (en platzak en dakloos terug bij mijn ouders ging aankloppen) had ik wel reeds lang erkend dat er een probleem was en heb ik dan ook vrijwillig naar antabuse gevraagd. AA is niet mijn ding gezien het sterk religieuze aspect, maar respect voor mensen die zich inzetten in de organisatie want ik ben ervan overtuigd dat het voor velen een redding is.

Ik heb hem er ook duidelijk op gewezen dat ik antabuse gebruik en geen probleem zou hebben om mee te gaan naar de AA, maar tja ... "Ik drink niet als ik werk" is lovenswaardig, maar als je na het werk hetgeen je verdient hebt onmiddellijk opdrinkt baat het natuurlijk weinig. Om maar te zeggen dat ik de gesel van de verslaving ken, maar als je zelf de verslaving niet erkent zie ik niet in hoe je een stap vooruit kan komen.

Chapeau dat je trouwens toegeeft dat er enorm veel idealisme en energie nodig is om soms maar één iemand of enkelen te kunnen helpen. Ik durf eerlijk zeggen dat ik het waarschijnlijk niet zou kunnen opbrengen, vooral als ik merk hoe slopend ik de laatste dag ervaren heb, en ik zie mezelf nochtans niet bepaald als een doetje 

[Twan]

wat ik ook bedoelde te zeggen ; als meer mensen een beetje zouden doen, dan wordt het minder slopend en zouden mijn collegas destijds na een jaar niet uitgeblust geweest zijn, want alles kwam terecht op hun nek

zelf begin ik er nu ook niet meer aan - ik heb mijn deel gedaan