ik had met strider afgesproken om 11h in het centraal station en om tien voor 11 hebben we mekaar dan voor t eerst irl ontmoet.
vandaar zijn we dan te voet naar de wetstraat 89 gegaan en daar was direct duidelijk waar we moesten zijn
we werden vriendelijk ontvangen hoewel we ietsje te vroeg waren - ik moet eerlijk zeggen dat ik mij tijdens het eten tussen die tjeven niet onmiddelijk op mijn gemak voelde maar dit is later wel grotendeels onterecht gebleken
er waren ook drie opgeleidde ervaringsdeskundigen aanwezig waarvan twee werkzaam bij het vlaams netwerk en één bij het ocmw.
verder waren er mensen van caw-s, een paar ocmwraadsleden - en nog professionelen werkzaam in zg verenigingen waarin armen het woord nemen
grote afwezige op de ronde tafel vd armoede was de minister veerle heeren die haar kat gestuurd had ( hoewel dat eigenlijk een kater was maar soit ). Blijkbaar is armoedebestrijding voor onze nieuwe vlaamse minister van welzijn die nu sinds kort inge vervotte vervangt aldus zeker geen prioriteit. Volgens mij had inge vervotte daar wel in eigen persoon aanwezig geweest moest ze nog minister geweest zijn.
nadat er broodjes gegeten waren en een sapje gedronken begon de inleiding van mevr franssen. Hierin werd zoals ik verwacht had vooral het ocmw belicht als de voornaamste peiler vd overheid om op locaal vlak aan armoedebestrijding te doen. Er werd gewoon uitgelegd wat de taken van het ocmw zijn - wat hun opgelegde taken zijn, en welke hun mogelijke taken zijn en ook welke hun mogelijkheden zijn om eigen intitiatieven te nemen - kort samen gevat komt het erop neer dat het ocmw een aantal dingen moet doen maar dat ze buiten dat quasie gelijk wat kunnen doen. zo moet het ocmw bvb onder bepaalde voorwaarden een leefloon uitkeren maar niks houdt een ocmw bvb tegen om dit leefloon ( op eigen kosten weliswaar ) locaal te verhogen - het overzicht dat gegeven werd was neutraal en op zich nog wel eens interessant om nog eens te horen.
Vervolgens kwam piet ( ik ben zijn achternaam helaas vergeten ) aan het woord van de vlaamse vereniging voor steden en gemeenten. Mijn nekharen rezen ten berde toen hij stelde dat de mogelijkheid om beroep aan te tekenen tegen een beslissing van de ocmw-raad voor de armen een troef was - maar voor de rest stelde hij wel grotendeels zaken waar we met vws bij kunnen aansluiten. Oa had hij kritiek op het feit dat de ocmw s slechts 50 percent vd leeflonen terug kunnen vorderen van de federale overheid en pleitte hij ervoor om hier 100 percent van te maken en hoonde hij het feit dat 50 percent dus betaald moest worden door de locale belastingbetaler terwijl solidariteit idd iets is dat je best op een zo hoog mogelijk niveau moet organiseren. Je kan dat vergelijken met een verzekering eigenlijk - hoe meer klanten een verzekeringsmaatschappij heeft hoe lager haar tarieven kunnen zijn.
Reeds veel eerder dan het vvsg wees het vws hier trouwens op - onze mening daarover kan
hier gevonden worden- we communiceerden hier destijds trouwens ook over met het vvsg - en bewijzen kan ik zoiets niet maar het lijkt me plausibel dat daar toen toch iets van is blijven hangen.
Dan kwam Erik Goubin, aan het woord - ook zijn woord was niet oninteressant - maar ik kom er later uitgebreid op terug gezien ons normaal gezien de schriftelijke versie van zijn pleidooi nog wordt opgestuurd één dezer dagen. Erik Goubin wees er oa op dat men de spontane onderlinge solidariteit tss armen moet trachten bevorderen. Wat zeker waar is maar hij realiseerde zich blijkbaar niet dat men in de eerste plaats ook moet ophouden met deze tegen te houden door samenhokkende uitkeringstrekkers te straffen met verlaging van hun inkomen.
En dan volgde het debat van een half uurke in de zaal.
wat dat debat betreft moet ik in de eerste plaats terugkomen op de eerdere kritiek van tjones hier - er zaten in totaal een 40 a 50 mensen in de zaal - daarvan zijn er in totaal hooguit een stuk of 6-7 aan het woord kunnen komen. Ik ben vrij zeker dat het vws van alle sprekers het langste gesproken heeft maar toch ben ik nog geen tiende kwijtgeraakt van wat ik graag kwijt was geweest. om een boodschap goed te kunnen overbrengen moet je dat verdomme op je gemak kunnen doen ( en niet onder tijdsdruk dus ) - deze kritiek heb ik na afloop daarom natuurlijk ook overgemaakt aan cindy franssen mbt eventuele volgende edities vd ronde tafel.
Het was de ervaringsdeskundige die werkzaam is bij een ocmw die de spits afbeet en de eerste opmerking maakte en hij wees erop dat zijn ocmw danig overbevraagd is - en dat de maatschappelijk assistenten vooral de laatste tijd teveel dossiers hebben en dat dit niet anders kan dan de kwaliteit van de dienstverlening in het gedrang brengen.
aansluitend op deze opmerking heb ik dan toegevoegd dat dit oa mee komt door de activering van het zoekgedrag naar werk van frank vanden broecke waardoor reeds minstens 10000 mensen geschorst werden van werkloosheidsuitkering en aldus naar het ocmw gedreven werden.
verder ben ik in de loop van het debat nog hetvolgende kwijtgeraakt
- dat de beroepsmogelijkheid tegen een beslissing van het ocmw hoegenaamd geen troef is, dat de meeste armen hiervan geen gebruik maken wegens begrijpelijk wantrouwen in justitie. Dat ikzelf ook beroepsprocedures heb gehad tegen een schorsing van leefloon - dat dit acht maanden duurde voor dit voorkwam en de vraag gesteld waar zo iemand die wacht op zo n beroep dan intussen van moet leven. Dat zo iemand dan zijn huur niet meer kan betalen en tegen dat het beroep voorkomt dus dakloos is en geen adres meer heeft waar hij de uitnodiging van de rechtbank nog kan ontvangen

- verder heb ik erop gewezen dat we leven in een maatschappij waarin je niet zonder geld kan leven en dat iemand schorsen dus eigenlijk neerkomt op een doodvonnis en dat wie enkel en alleen nog maar verdacht wordt van luiheid dus de doodstraf kan krijgen terwijl marc dutroux deze niet krijgt

Daaraan heb ik bovendien nog toegevoegd dat zelfs iemand die lui is en pertinent niet wil werken de doodstraf niet verdient en dat we op dat vlak in onze maatschappij de beschaving dus nog moeten ontdekken
voila en nu dat ik het schrijf zie ik eigenlijk zelf pas hoe weinig ik heb kunnen zeggen waarbij ik dan nog eens benadruk dat we van alle sprekers het langste aan het woord geweest zijn - ik heb opzettelijk geen vragen gesteld en alleen opmerkingen gemaakt omdat vragen in een antwoord resulteren dat we meestal toch al kennen en zodoende de spreektijd vd mensen in de zaal onnodig nog verder verkort.
Zoals gewoonlijk op dergelijke evementen hebben we van de gelenheid en de aanwezigheid van een aantal personen gebruik gemaakt om nadien nog links en rechts wat te lobbieen en omgekeerd wordt dat naar ons toe gewoonlijk ook gedaan.
ik weet niet hoe deze meneer zijn naam was maar iemand kwam me dus vragen waar we ingeschakeld waren. Deze persoon kreeg een bits antwoord omdat hij er blijkbaar vanuit ging dat er enkel armen bestaan die zich laten inschakelen door netwerken waar armen het woord in de mond gelegd worden - ik zei dat ik door niks of niemand ingeschakeld ben en mezelf daar beetje ferm te goed voor voelde ook
vervolgens spraken nog twee dames me aan die ook werkten of medewerker waren van een vereniging waar armen het woord in de mond wordt gelegd - ik hernam onze aloude kritiek op het vlaams netwerk en stelde dat dit een ondemocratisch netwerk is gezien de armen er hun eigen bestuur niet eens in mogen kiezen en veelal zelfs niks afweten van bestuursverkiezingen - die ene dame gaf hierin ons gelijk toe de andere was zo n typisch politiek correct jacinta de roeck type dat altijd de mond vol heeft over overleg met de armen maar als het erop aankomt niks van kritiek kon verdragen
ze meende trouwens ook vanalles over mij en het vws te weten hoewel ze ons van haar noch pluim kent - en dus heeft ze nog meer vooroordelen over ons dan de meeste vbers hebben over marokkanen - deze madam was duidelijk geirriteerd door onze aanwezigheid en in de daad dus een duidelijke en ondubbelzinnige tegenstander van democratie en het vrije woord

Soit na dit kort potje vlaamsnetwerkbashin wendde ik mij tot piet van het vvsg om hem nog wat meer duiding mee te trachten geven over de beroepsmogelijkheden vd armsten in de praktijk, tegen een beslissing van het ocmw - ik vertelde hem ook dat we het eens zijn met zijn pleidooi voor 100 percent terugvorderbaarheid vd leeflonen bij de federale overheid. Wat dat beroep betreft ging het even wat moeizaam - hij bleef vasthouden aan zijn stelling dat dit een troef was maar toen ik stelde van ok dan gelooft u mij maar niet wanneer ik vanuit mijn eigen realiteit getuig en ook suggereerde dat hij eens cijfers moest opzoeken die duidelijk maken tegen hoe weinig percent vd schorsingen er beroep wordt aangetekend scheen hij het uiteindelijk toch te begrijpen. Ik wees er oa ook op dat de meeste armen niet eens weten hoe ze een beroep moeten opstellen - zelfs hoewel dit in wezen heel gemakkelijk is en niets voorstelt - iets dat voor hen dus evident is maar voor de meeste mensen in armoede hoegenaamd niet. Tot slot had ik het met hem ook nog over het referentieadres en dat de meeste ocmw en diensten bevolking dit niet eens kenden en vaak weigeren toe te passen. Hij vroeg me of het hier volgens mij ging om onwil of onkunde. Ik antwoordde dat beiden mogelijk zijn maar dat er wel degelijk ook soms onwil in het spel is die door de locale politiek opgelegd wordt aan de ambtenaars die tenslotte door deze locale poltieke worden aangeworven, benoemd enz enz
Tot slot hadden we dan nog een gesprek met de drie aanwezige ervaringsdeskundigen en met hen zijn we nadien nog iets gaan drinken ook en achteraf gezien vond ik deze informele vergadering tussen pot en pint met lotgenoten van ons nog het interessantste van de ganse dag
behalve met één van hen hadden we irl nog nooit gesproken en het was heel nuttig om ze eens op ons gemak te kunnen vertellen waar het vws zoal voor staat en ook om van hen te kunnen horen wat de evoluties intussen zijn geweest binnen het vlaams netwerk
er zitten intussen zes armen in de raad van bestuur waarvan één zelfs geen opgeleidde ervaringsdeskundige is - verre van dat we nu vinden dat het allemaal in orde is daar - want we willen vooral dat de armen mee dat bestuur kunnen en mogen kiezen - maar we zijn toch blij in zoverre we er met onze acties destijds toe hebben kunnen bijdragen dat de armen nu toch aanzienlijk meer baas zijn kunnen worden van hun/ons netwerk
