Herdenking voor de overleden daklozen

[debbie]

di 13/03/07 - In het stadhuis in Brussel zijn tijdens een plechtigheid de dertig daklozen herdacht die vorig jaar in de stad gestorven zijn.
Tijdens de plechtigheid werden de namen van de overledenen een voor een opgesomd. Vrienden, kennissen en andere daklozen vertelden ook anekdotes en verhalen.

De plechtigheid is een initiatief van het "Collectief Straatdoden". Ook vorig jaar organiseerde het collectief een herdenkingsplechtigheid.

In het collectief zitten verschillende organisaties die met straatbewoners werken, enkele ziekenhuizen, de vereniging voor begrafenissen en crematies en de daklozen zelf.
De verenigingen hebben enkele jaren geleden het collectief opgericht omdat ze het niet langer konden aanzien dat mensen verdwenen en in eenzaamheid werden begraven zonder dat iemand afscheid kon nemen.

Het collectief vraagt een structurele oplossing voor de problemen van de daklozen. Tijdelijke acties, zoals slaapzalen in de winter, volstaan niet, zegt het collectief

Bron

[Bokkerijder]

Laat me niet kotsen, ik was daar ook die dag.  Ik heb het daarbinnen geen uur uitgehouden.  Ben terug buiten gaan staan met de honden van een vriendin.

De stad Brussel zou de daklozen beter een gebouw toewijzen, zoals we met het COllectief al meermaals gevraagd hebben, in plaats van ieder jaar een hypocriete vertoning te organiseren om de mensen te herdenken die door het asociaal beleid zijn doodgevroren.  Dat is mijn officiële mening.

Den BOk.

[kobaf]

volledig mee eens bok

[Bokkerijder]

Ja, het was echt vreselijk vond ik.  Ik zie de zin niet meer in van dat soort hypocriete initiatieven.  Dat heb ik ook al tegen de mensen van Chez NOus gezegd.

Maar intussen zitten we wat een aantal andere zaken betreft weer op dezelfde golflengte. 

Ik denk dat Chez Nous de beste vereniging van België is (naast het VWS natuurlijk) en betreur nog altijd uitermate dat we in het verleden onze ambities en bezigheden niet op elkaar hebben kunnen afstemmen.  Misschien iets om aan te werken in de toekomst. 

[Bokkerijder]

Dag van Afscheid

De dag van het afscheid is gekomen
Dat wij je niet meer zullen zien
Dat alles wat je dacht en deed
Alleen nog in onze herinnering zal bestaan

Dat wij zullen spreken over vroeger
Met wat vrienden onder elkaar
En dat in het gesprek je naam opduikt
Van : « Wie was er toen weer bij ? »

Dat je er vandaag niet meer zou zijn
Wie had dat ooit durven denken?
Vanaf nu zal de herinnering aan je stem
Aan je woorden en gewoontes
Alleen nog maar vervagen met het toenemen der jaren.

Eerst vonden we het vreemd
Dat we jou niet meer tegenkwamen
Zo langs de straat of in ‘t café
Dat je ons schijnbaar vergeten was
En dat je een beter gezelschap gevonden had

Maar nu is het een onweerlegbaar feit
De dag van het afscheid is gekomen
Op een regenachtige voormiddag
Verzamelden de kraaien voor de kerk
En vertrok je op je laatste reis

[Bokkerijder]

Bovenstaand gedicht schreef ik zelf voor die plechtigheid, ter ere van mijn vrienden Patrick en Putje, die op straat gestorven zijn voordat ik terug in Brussel arriveerde.

Uw vriend Jean Peeters vond het niet echt opportuun dat we deze gedichten voorlazen in de grote zaal, ik heb geweigerd om het elders te gaan doen.  De familie van de overledenen kan me geen bal schelen, toen die mensen nog leefden waren zij ook nergens te bespeuren, vermoedelijk.

Het zou hetzelfde zijn als ik herdacht zou worden als straatdode, en mijn ouders en mijn zuster zouden dan in de kerk zitten, wat een hypocrisie.   Nu dat ik nog leef wordt er ook niks voor me gedaan.  Integendeel, ik word in toenemende mate met mijn rug tegen de muur gezet.  En dan klaagt men maar over toenemend extremisme.

Bokkerijder.